LOFDICHT EN TRAGEDIE
Maarten BootNa 6 jaren poetsen, blinkt weer het goud,
Buiken zijn ronder, spieren zijn oud
De Phoenix is niet teruggekeerd, er is een nieuw elan,
Men werkt niet langer meer, men kan
Het publiek zwijgt aan wal, buigt nederig het hoofd,
Godenzonen verlichtten, wat eerder was gedoofd
Er waren ook tranen, Titanen onttroond,
Voor Toen en Vroeger wordt niemand beloond
Maar legendes ontstaan daar, waar velen één zijn
In de laatste minuut, na het delen van pijn
Werden heldendaden gestapeld, ging men verder dan 'ik',
En er balden zich 11 vuisten, in Taco zijn pik
Na het zaaien - Tragedie
On peut et on sait. Men kan en men weet
Maar men herinnert zich niet meer, hoe snel men vergeet
Foto's verdwijnen van muren, verhalen vervagen,
Men eigent zich toe, wat een ander heeft verdragen
Maar vergeten is gevaarlijk, de geschiedenis is duur betaald
Er is gezaaid en geofferd, maar de pijn is niet vertaald
Bezin en gedenk, jullie kwamen niet alleen,
Er was een aanname die niet was, een chocoladebeen
overzicht verschenen columns |
||||||||||||||||||||||||
|